“Bostheater bezoekers zijn niet alleen maar arty farty, er komen ook mensen die gewoon een leuke avond willen. En niet alleen maar boomers, juist ook jonge mensen.” Chris Tjia woont sinds 1985 in Amsterdam en ontdekte al gauw het Bostheater. Sindsdien komt hij bijna ieder jaar en hij is nog altijd enthousiast. “De eerste keer dat ik kwam, herinner ik me nog goed.”
“Toen was het nog niet zo bekend en open toegankelijk. De spelers liepen zelf na afloop met de hoed rond en daar deed je dan een donatie in. In de tachtiger en negentiger jaren was het in om Shakespeare stukken toegankelijker te maken. Ik heb die allemaal gezien en ervan genoten! De Feeks was fenomenaal. Maar ik vind het ook heel leuk hoe het zich nu heeft ontwikkeld. Bijvoorbeeld Wildfire van Orkater, dat was natuurlijk een heel ander stuk of De Drie Musketiers van de Warme Winkel. Het culturele aanbod in Amsterdam is veel highbrow en erg serieus. Dat vind ik ook tof hoor. Maar de stukken in het Bostheater spreken een breder publiek aan terwijl ze niet plat zijn. Het is niet het theater van de lach, maar er mag wel gelachen worden.
‘De stukken spreken een breder publiek aan.’
Ik ben niet alle 40 jaar geweest, want er zaten ook verregende seizoenen tussen en ik ben echt een mooi weer bezoeker omdat ik altijd met de fiets kom. Vroeger ging ik met een groepje vrienden, nu ga ik samen met mijn vriend. Hij is ook meermaals mee geweest naar een Vriendenbijeenkomst. Waar je een rondleiding krijgt achter de schermen en directeur Ingejan een praatje houdt. Lekker picknicken vooraf, met drank en toetjes. We nemen een deel zelf mee en kopen een deel ter plaatse. Heerlijk!
Ik heb gekozen voor een carrière in de luchtvaart. De collega’s zijn als een warm bad en het is een geweldige manier om de hele wereld te zien. Daarnaast heb ik genoeg ruimte om andere dingen te doen. Zo heb ik onder meer een opleiding tot interieurstylist gevolgd en beursstands en restaurant inrichtingen ontworpen en o.a. meegewerkt op filmsets waarbij we hele straten moesten restylen.
Precies dat vind ik ook leuk bij het Bostheater. Dat die producties zo ontzettend ingrijpen in het theater en in het bos. Het is eigenlijk een total immersive event. Het voelt alsof je op de set bent en je in de realiteit van het toneelstuk bevindt. Vaak wordt er met belichting in de diepte gewerkt en worden de bomen aangelicht, dan krijg je zo’n heel coulisseneffect. Bijvoorbeeld bij de voorstelling Julius Caesar met Charlie Chan Dagelet, het decor was wit en ze droegen ook wit dat vond ik echt fenomenaal. Laat in de avond was er nevel dat ook mooi werd aangelicht.
Dan werkt alles mee: je ruikt het, je voelt het, je hoort het. Je wordt totaal ondergedompeld. Je bent gewoon in het stuk. Dat is toch heel anders dan dat je naar de schouwburg gaat!”
